คำว่าแม่คืออรหันต์ของลูกเป็นปริศนาธรรม อยู่ที่เราจะมองในระดับไหน หากมองแบบพื้นๆ แม่คือสิ่งสูงค่าที่สุด
เป็นผู้ให้ที่ให้สิ่งสูงสุดแก่ลูกๆ เป็นผู้มีเมตตาคุณ บริสุทธิคุณ ปัญญาคุณ และอีกคุณาปการ
แต่ถ้ามองในแง่ปรมัตถธรรม ความรู้สึกของแม่ที่มีต่อลูก เปรียบเหมือนความรู้สึกของพระอรหันต์ที่มองสัตว์โลก กล่าวคือ
ความรู้สึกของแม่ที่มีต่อลูกมีความเที่ยงตรงมั่นคงแน่วแน่ไม่แปรเปลี่ยนเป็น อื่น ไม่ว่าลูกจะดีเลิศเลอ แม่ก็ไม่มีทางอิจฉา
ตาร้อน ลูกจะเลวแสนเลวอย่างไร แม่ก็ยังไม่มีทางถือโทษโกรธเคือง ความรู้สึกส่วนลึกภายในของแม่ นับตั้งแต่มีลูก
เคยรู้สึกอย่างไร ย่อมรู้สึกอย่างนั้น ตลอดไป แม่ทำทุกอย่างให้ลูกได้ โดยใจสักนิดแม่ไม่สามารถคิดหวังผลตอบแทนจากการกระทำนั้นๆได้เลย
จิตของแม่จึงเป็นอุเบกขาเสมอ เมื่อทำสิ่งไรให้ลูก หรือลูกกระทำผิดสิ่งไรต่อแม่ แม่ก็ยังไม่มีทางพร่องในความรักลูกเมตตาลูก
แม่ไม่มีทางมุ่งร้ายหมายขวัญ อาฆาตพยาบาท เคียดแค้นชิงชังจองเวรจองภัยลูกๆ ไม่มีทางเป็นไปได้เลย
นี่คือจิตของพระอรหันต์ ที่เราทุกคนควรน้อมเอาเข้ามาใส่ตัว จงมองเพื่อนร่วมโลกของเราทุกๆคนเหมือนแม่มองลูก คือ
ไม่ถือโทษเมื่อเขาทำผิด ไม่อิจฉาตาร้อนเมื่อเขาได้ดี ไม่มุ่งร้ายหมายขวัญอาฆาตพยาบาท เคียดแค้นชิงชังจองเวรจองภัยใครๆ
ถ้าทำได้ คนที่ได้ประโยชน์ที่สุดคือตัวเราเอง ทำไม่ได้ในทุกๆเรื่อง ก็ขอให้ทำได้บ้าง แค่นี้เราก็จะเป็นพระอรหันต์ของคนอีกหลายๆคน
--------------------------------------------------
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น